ΣΥΡΙΖΑ: ΕΑΣ και ΕΛΒΟ περιουσία του ελληνικού λαού - Δεν παζαρεύονται, δεν εκποιούνται, δεν κλείνουν

Με αφορμή τις «διαπραγματεύσεις» της Κυβέρνησης με την τρόικα για την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, με κοινή τους δήλωση οι βουλευτές της Επιτροπής Άμυνας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρή Δρίτσα (Α΄ Πειραιά και Νησιών) και Βασίλη Χατζηλάμπρου (Αχαΐας) καλούν την Κυβέρνηση να σταματήσει άμεσα κάθε περαιτέρω συζήτηση με τους τροϊκανούς. «ΕΑΣ και ΕΛΒΟ είναι περιουσία του ελληνικού λαού. Δεν παζαρεύονται, δεν εκποιούνται, δεν κλείνουν».

Σύμφωνα με το σχόλιο του ΣΥΡΙΖΑ, «το περίφημο σχέδιο για την «Νέα Ελλάδα» του Αντώνη Σαμαρά αποδείχθηκε γρήγορα όνειρο θερινής νυκτός και μικρής διάρκειας».

Όπως υποστηρίζει η αξιωματική αντιπολίτευση, η κυβέρνηση εμφανίζεται αδύναμη και χωρίς ολοκληρωμένη πρόταση και με τους χειρισμούς της κατέστησε « την εγχώρια αμυντική βιομηχανία αντικείμενο μιας ασπόνδυλης «διαπραγμάτευσης» χωρίς αρχή, μέση και τέλος».

Όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί σκάνδαλο το γεγονός ότι οι διαπραγματεύσεις γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες, ενώ «μεγάλοι χαμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι για τους οποίους δεν ενδιαφέρεται κανένας».

«Μεγάλος απών από τις συζητήσεις με τους τροϊκανούς οι πραγματικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων σε πυρομαχικά, οπλικά συστήματα και οχήματα, που αρκούν για να διασφαλίσουν την βιωσιμότητα των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ ΑΒΕΕ) και της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ ΑΒΕ)» καταλήγει η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάστε περισσότερα"»

ΤΩΡΑ συντελείται η καταστροφή, ΤΩΡΑ πρέπει να τους ανατρέψουμε

Ομιλία του Γιώργου Χαρίση, μέλους της εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ στην απεργιακή συγκέντρωση στις 24/09/2013 (πλατεία Κλαυθμώνος).

Συναδέφισσες και συνάδελφοι...
Τρεισήμισι χρόνια τα μνημόνια και όλοι όσοι πιστά τα υπηρετούν, το μνημονιακό μπλοκ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ανατρέπουν τις ζωές μας, καταστρέφουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία, διαλύουν το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, κλείνουν σχολεία, νοσοκομεία και δομές πρόνοιας, κατεδαφίζουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση και «φιλοτεχνούν» μια κοινωνία με ανθρώπους χωρίς δικαιώματα και χωρίς καμιά πρόσβαση στα δημόσια κοινωνικά αγαθά.

Τρεισήμισι χρόνια τώρα παίρνουν νέα μέτρα, κάνουν αφαίμαξη στα εισοδήματα των μισθωτών, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων και των ελεύθερων επαγγελματιών.

Μας υπόσχονται ανάπτυξη, αλλά τελικά αυτό που έχουν καταφέρει είναι να τετραπλασιάσουν την ανεργία και να διευρύνουν τη φτώχεια.

Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και το ντόπιο οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο χρησιμοποιούν την κρίση ως ευκαιρία για να ανατρέψουν τις κατακτήσεις ενός αιώνα, να απαξιώσουν κι άλλο την αξία της εργατικής δύναμης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Θέλουν μισθούς Κίνας και συντάξεις πείνας.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλοί εντολοδόχοι του διεθνούς κεφαλαίου και των τοκογλύφων, αποτελούν την «ατμομηχανή» τους, η οποία χρησιμοποιείται για να πετύχει το πείραμα που θα εφαρμοστεί παντού.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες...
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να δρουν ανενόχλητοι συνεχίζοντας το καταστροφικό τους έργο.

Δε θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε. Και μπορούμε να τους σταματήσουμε.

Χρειάζεται όμως να οικοδομήσουμε ένα πανεργατικό και παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης, να μπούμε σ’ έναν αγώνα διαρκείας που, βασικό αίτημα του θα είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής και όσων την υπηρετούν.

Ένα κίνημα που δεν θα συμβιβαστεί με τις ανατροπές που έχουν συντελεστεί και θα διεκδικήσει την επαναφορά των εργατικών κατακτήσεων, την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων της μνημονιακής περιόδου και θα παλέψει για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, σε όφελος του λαού και του τόπου, για να χτυπηθεί η μάστιγα της ανεργίας και για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

Οι εργαζόμενοι σήμερα κατανοούν ότι η ζωή τους θα χειροτερεύει όσο ο μόχθος της εργασίας τους και ο παραγόμενος πλούτος θα δίνεται στους δανειστές.

Απαιτούμε λοιπόν τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και την αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των εργαζομένων.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες...
Τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι έδωσαν πολλούς αγώνες, συμμετείχαν μαζικά στις κινητοποιήσεις, στις καταλήψεις και στις απεργίες.

Ωστόσο, η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος δε στάθηκε αποφασιστικά απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές.

Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός έχει διαποτίσει το DNA της πλειοψηφίας του συνδικαλιστικού κινήματος, και γι’ αυτό ήταν απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει την επίθεση των δυνάμεων του Κεφαλαίου.

Ανέχτηκε την άλωση των εργασιακών σχέσεων, βρέθηκε ιδεολογικά παροπλισμένη και καλλιεργούσε αυταπάτες για τον χαρακτήρα των «εκσυγχρονιστικών» αλλαγών που συντελούνταν στην ελληνική κοινωνία.

Η λογική του κοινωνικού του διαλόγου και της ταξικής συνεργασίας, αποπροσανατόλιζε τους εργαζόμενους, θεωρούσε το κράτος και την εργοδοσία ως συνεταίρους, και όχι ως ταξικούς αντιπάλους.

Αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα έδωσε έναν αμυντικό αγώνα, χωρίς συντονισμό και σχέδιο, με την κυβέρνηση να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα γνωστό: οι κλαδικοί αγώνες να οδηγούνται σε αδιέξοδο.

Σήμερα, πλέον, έχει γίνει συνείδηση στην πλειονότητα των εργαζομένων, είτε βρίσκονται στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, ότι κανένας κλάδος δεν μπορεί να πάει μόνος του.

Κανένα επιμέρους συνδικαλιστικό αίτημα δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί, αν δεν ανατραπεί η μνημονιακή, αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Οι κινητοποιήσεις αυτών των ημερών επιβεβαίωσαν ότι το ζητούμενο είναι ένας παρατεταμένος, μαζικός αγώνας διάρκειας, που δεν θα εξαντλούν και δεν θα απογοητεύουν τους εργαζόμενους.

Απέδειξαν ότι το αποτέλεσμα του αγώνα δεν καθορίζεται μόνο από τη μορφή της πάλης που θα επιλεγεί, αλλά πρωτίστως από τη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.

Καλούμε τα σωματεία και τα Νομαρχιακά Τμήματα της ΑΔΕΔΥ να πάρουν πρωτοβουλίες παντού, σ’ όλες τις πόλεις και τους δήμους της χώρας, να συγκροτήσουν παλλαϊκές επιτροπές για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών. Έτσι μόνο θα δοθεί συνέχεια και θα έχει αποτελεσματικότητα ο αγώνας μας.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες...
Τούτη την κρίσιμη ώρα, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα πρέπει να συντονίσουν τη δράση τους. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών.

Προκαλεί τουλάχιστον αγανάκτηση η προκλητική στάση της ηγετικής πλειοψηφίας, της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, η οποία παίζει το ρόλο του παρατηρητή στο μακελειό που υφίσταται η εργατική τάξη της χώρας μας. Ακόμη και σήμερα με διάφορους προσχηματικούς λόγους, όπως και την προηγούμενη εβδομάδα, είναι παρατηρητές των εξελίξεων, δίνοντας φιλί ζωής στη μνημονιακή πολιτική!

Αυτή η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, στερείται κάθε πολιτικής και ηθικής νομιμοποίησης απέναντι στους εργαζόμενους και δεν την εμπιστεύεται πια κανένας.

Είναι πλέον προφανές ότι έχει ενταχθεί στο μνημονιακό καθεστώς και το υπηρετεί πιστά.

Μοναδικό καθήκον που έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας είναι να απαλλαγούν απ’ αυτές τις ηγεσίες, γι’ αυτό καλούμε την εργατική τάξη να ενταχθεί μαζικά στα συνδικάτα, να αλλάξει τους συσχετισμούς και να ανατρέψει αυτές τις συμβιβασμένες ηγεσίες.

Καλούμε και απ’ αυτό το βήμα τις ηγεσίες των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων του ιδιωτικού τομέα σε κοινή δράση με τα συνδικάτα του δημοσίου, γιατί η καταστροφή συντελείται ΤΩΡΑ και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να τη σταματήσουμε.

Καλούμε επίσης τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ να σταματήσουν την αδιέξοδη, μοναχική πορεία, που διασπά και αποδυναμώνει τη δύναμη πυρός του εργατικού κινήματος, που αποτελεί το βούτυρο στο ψωμί στις δυνάμεις του κεφαλαίου και την κυβέρνηση και να συνταχθούν στον κοινό ταξικό αγώνα για την ανατροπή των μνημονιακών αντεργατικών πολιτικών.

Αυτός ο συντονισμός είναι ακόμη πιο αναγκαίος σήμερα γιατί το αυγό του φιδιού έσπασε. Το φίδι έρπει ανάμεσά μας και στρέφεται κατά της ελληνικής κοινωνίας, των εργαζομένων και όλων εκείνων που αγωνίζονται για την ελευθερία, τη δημοκρατία, το δικαίωμα στη δουλειά και τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.

Η Χρυσή Αυγή είναι μια ναζιστική-εγκληματική συμμορία, είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και σωματοφύλακας του αστικού κόσμου και γι’ αυτό είναι ανάγκη η εργατική τάξη να μπει μπροστά και να διαλύσει τα φασιστικά τάγματα εφόδου.

Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με ροδοπέταλα. Απαιτεί πάλη για την ανατροπή των πολιτικών που γεννούν τη φτώχια και την αδικία, πολιτική επαγρύπνηση και οργάνωση του λαού για την απομόνωσή της.

Το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα δεν θα πρέπει να επιλέξει το «καλό», αστικό μνημονιακό μπλοκ έναντι του «κακού». Αντίθετα θα πρέπει να αναδειχθεί το ίδιο, με την πιο πλατιά λαϊκή συμπαράταξη σε ηγεμονική δύναμηενός νέου πλειοψηφικού και αγωνιστικού κοινωνικού κινήματος, που θα ακολουθήσει ένα σύγχρονο αντιφασιστικό, προοδευτικό δρόμο για την πολιτική ανατροπή..

Η στυγερή δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη και τραγουδιστή Παύλου Φύσσα είναι η κορυφή του παγόβουνου. Προηγήθηκαν οι δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, σε συνδικαλιστές και αγωνιστές της Αριστεράς.

Αυτή τη συμμορία την ετοιμάζουν για να χτυπήσει την εργατική τάξη και το λαό.

Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι δεν μας φοβίζουν και δεν μας τρομοκρατούν. Αντίθετα μας ενώνουν και μας δυναμώνουν.

Για αυτό, και κλείνοντας την ομιλία μου, σας καλούμε αύριο, στις 6 το απόγευμα, στην πλατεία Συντάγματος, να δώσουμε δυναμικό «παρών», στο μεγάλο αντιφασιστικό αντιμνημονιακό συλλαλητήριο, που οργανώνουν τα συνδικάτα και άλλες κοινωνικές οργανώσεις.

πηγή : ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 

Διαβάστε περισσότερα"»

“ΟΧΙ στις μεθοδεύσεις διάλυσης του ΕΟΤ και του υπουργείου Τουρισμού”

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τμήμα Τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ

“ΟΧΙ στις μεθοδεύσεις διάλυσης του ΕΟΤ και του υπουργείου Τουρισμού”

Μέρα με τη μέρα, ξεδιπλώνεται όλο και πιο έντονα το σχέδιο της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για τη διάλυση του Δημοσίου, σε απόλυτη αντιστοιχία με τις νεοφιλελεύθερες επιταγές της τρόικα και δήθεν στο όνομα του “εξορθολογισμού” της λειτουργίας του. Τα δύο κόμματα που εξέθρεψαν διεφθαρμένους κρατικούς μηχανισμούς και πελατειακές σχέσεις για δεκαετίες, έρχονται τώρα να αποδώσουν κάθαρση, καταστρέφοντας οριζόντια τον δημόσιο τομέα και τις ζωές 12.500 εργαζόμενων μόνο μέχρι το Σεπτέμβρη... και βλέπουμε!

Από την πλευρά του, προκειμένου να συνετιστεί με τις μνημονιακές δεσμεύσεις, το υπουργείο Τουρισμού φρόντισε να στείλει 98 εργαζόμενους από τον ΕΟΤ και 42 από το υπουργείο Τουρισμού (τόσο από τις επαγγελματικές σχολές του πρώην ΟΤΕΚ σε Ανάβυσσο, Μακεδονία και Ηράκλειο όσο και από την κεντρική υπηρεσία) τυπικά σε διαθεσιμότητα, αλλά επί της ουσίας στον εφιαλτικό προθάλαμο της απόλυσης και της ανεργίας.

Ως ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε επισημάνει εδώ και μήνες πως η κυβέρνηση και το υπουργείο Τουρισμού δεν οραματίζεται ένα καλύτερο και πιο αποτελεσματικό Δημόσιο – αντιθέτως, φρόντισε να μεθοδεύσει τη διάλυση του ΟΤΕΚ και να αντιγράψει αυτό το σχέδιο σε μεγαλύτερη κλίμακα στον ΕΟΤ, με μοναδικό στόχο την παράδοση αρμοδιοτήτων στον ιδιωτικό τομέα (εκπαίδευση, κατάρτιση, διαφήμιση, προβολή).

Φυσικά, το ίδιο το οργανόγραμμα του υπουργείου Τουρισμού και των εποπτευόμενων φορέων, όπως κατατέθηκε το Μάρτιο του 2013 από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών για το μέλλον των εργαζόμενων.

·         Αρχικά, 177 θέσεις στις περιφερειακές διευθύνσεις θα μεταφερθούν στο υπουργείο και θα ακολουθήσουν κι άλλοι, με στόχο ο ΕΟΤ να φτάσει τους 200 υπαλλήλους και να καταστεί οριστικά απαξιωμένος και υποστελεχωμένος.

·    Παράλληλα, ενώ οι απολύσεις εξωραΐζονται με το πρόσχημα της εξοικονόμησης δαπανών από το υπουργείο, σκοπίμως δεν γίνεται ξεκάθαρο ποιες αξιολογήσεις και μελέτες ωθούν στη συγκεκριμένη “αναδιάρθρωση” σε υπουργείο και ΕΟΤ, ποια επιστημονική βάση και κοινωνική χρησιμότητα εξυπηρετούν και με ποιον τρόπο θα στελεχωθούν οι νεοσύστατες διευθύνσεις του υπουργείου.

·          Όσο δε για τα ακίνητα του ΟΤΕΚ (π.χ. στην Ανάβυσσο), αυτά έχουν από καιρό μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης ως “φιλέτα” για ξεπούλημα.

Η υπουργός Τουρισμού μπορεί να φαντάζεται ότι η ανάκαμψη του ελληνικού τουρισμού θα προκύψει από το “κυνήγι των αριθμών” σε αφίξεις και έσοδα. Εμείς απαντάμε ότι καμία ανάπτυξη δεν θα προκύψει από την εξαθλίωση των εργαζόμενων στον τουρισμό, από τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, από την καταστροφή των τουριστικών πόρων και κυρίως, από την απαξίωση και κατάργηση φορέων με τεράστια συσσωρευμένη εμπειρία. Το ανθρώπινο δυναμικό του τουρισμού πρέπει να προστατευθεί.

Καλούμε τους εργαζόμενους σε υπουργείο Τουρισμού και ΕΟΤ σε κοινούς μαζικούς αγώνες, μαζί με τους συναδέλφους τους στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σε όλο το Δημόσιο, ώστε τα σχέδια της κυβέρνησης να μείνουν στα χαρτιά και να στείλουμε την κυβέρνηση σε διαθεσιμότητα! Από το νέο εθνικό στρατηγικό σχέδιο για τον ελληνικό τουρισμό της κυβέρνησης της Αριστεράς, δε θα περισσέψει κανένας!

Το Γραφείο Τύπου

20/9/2013

 

Διαβάστε περισσότερα"»

Ανακοίνωση ΑΠ Εργζομένων στον ΕΟΤ

  17/9/2013                    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ                          

                             Έγινε κοινή συνείδηση πλέον ότι

                      Αυτοί δεν πρόκειται να σταματήσουν αν

                              Εμείς δεν τους σταματήσουμε.
Ενώ η  χώρα καταστρέφεται, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι χάνουν τα δικαιώματά τους και οι άνεργοι λιμοκτονούν ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι:

-- η ανάκαμψη δεν μπορεί παρά να έλθει το 2021, μιας και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 !!!

Μεταφυσική συμφωνία του κ. Σαμαρά με το «Θεό της Ελλάδος», έσχατη περιφρόνηση του πόνου και της νοημοσύνης του ελληνικού λαού ή απώλεια κάθε επαφής με τη λογική και την πραγματικότητα;

Μοναδική επιλογή των εργαζομένων είναι ο κοινός και συντονισμένος αγώνας.

Κανείς δεν είναι ασφαλής όσο οι πολιτικές των μνημονίων θα εξακολουθούν να εφαρμόζονται.

Όποιος νομίζει ότι έχει διαφύγει σήμερα τον κίνδυνο, θα τον αντιμετωπίσει,  σφοδρότερα ίσως, αύριο.

Κανείς δεν πρέπει να πέφτει θύμα της προπαγάνδας του «κοινωνικού αυτοματισμού».

Όλοι είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας.

Κάθε δημόσιος υπάλληλος που απολύεται, έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ύφεση, με συνέπεια να έρχονται περισσότερες απολύσεις και στον ιδιωτικό τομέα.

Κάθε δημόσια επένδυση που περικόπτεται για να δημιουργήσει λογιστικό πλεόνασμα, οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα.

Κανένας μόνος του και ηττημένος.

Όλοι μαζί σε ένα πανεργατικό, παλλαϊκό μέτωπο ανατροπής.

Όλα τα ρυάκια αντίστασης και αλληλεγγύης είναι αναγκαίο να ενωθούν σε ένα μεγάλο, ενωτικό ποτάμι με συγκεκριμένο πολιτικό στόχο:

την ανατροπή του μνημονίου, των πολιτικών του και της κυβέρνησης που τις εφαρμόζει

Η Αυτόνομη Παρέμβαση καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Η απεργιακή- αγωνιστική εβδομάδα 16-20 Σεπτέμβρη και η 48ωρη πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία στις 18 & 19, να αποτελέσουν την αρχή ενός πολύμορφου αγώνα διαρκείας, που θα ενώσει όλη την κοινωνία στο αίτημα της πολιτικής ανατροπής

                                      Ή Αυτοί Ή Εμείς

Μαζικός Αγώνας Διάρκειας για την Ανατροπή

Διαβάστε περισσότερα"»

Δελτίο τύπου ΑΠ Αιγιάλειας

  15/9/2013                    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ                          

                             Έγινε κοινή συνείδηση πλέον ότι

                      Αυτοί δεν πρόκειται να σταματήσουν αν

                              Εμείς δεν τους σταματήσουμε.
Ενώ η  χώρα καταστρέφεται, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι χάνουν τα δικαιώματά τους και οι άνεργοι λιμοκτονούν ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι:

-- η ανάκαμψη δεν μπορεί παρά να έλθει το 2021, μιας και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 !!!

Μεταφυσική συμφωνία του κ. Σαμαρά με το «Θεό της Ελλάδος», έσχατη περιφρόνηση του πόνου και της νοημοσύνης του ελληνικού λαού ή απώλεια κάθε επαφής με τη λογική και την πραγματικότητα;

Μοναδική επιλογή των εργαζομένων είναι ο κοινός και συντονισμένος αγώνας.

Κανείς δεν είναι ασφαλής όσο οι πολιτικές των μνημονίων θα εξακολουθούν να εφαρμόζονται.

Όποιος νομίζει ότι έχει διαφύγει σήμερα τον κίνδυνο, θα τον αντιμετωπίσει,  σφοδρότερα ίσως, αύριο.

Κανείς δεν πρέπει να πέφτει θύμα της προπαγάνδας του «κοινωνικού αυτοματισμού».

Όλοι είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας.

Κάθε δημόσιος υπάλληλος που απολύεται, έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ύφεση, με συνέπεια να έρχονται περισσότερες απολύσεις και στον ιδιωτικό τομέα.

Κάθε δημόσια επένδυση που περικόπτεται για να δημιουργήσει λογιστικό πλεόνασμα, οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα.

Κανένας μόνος του και ηττημένος.

Όλοι μαζί σε ένα πανεργατικό, παλλαϊκό μέτωπο ανατροπής.

Όλα τα ρυάκια αντίστασης και αλληλεγγύης είναι αναγκαίο να ενωθούν σε ένα μεγάλο, ενωτικό ποτάμι με συγκεκριμένο πολιτικό στόχο:

την ανατροπή του μνημονίου, των πολιτικών του και της κυβέρνησης που τις εφαρμόζει

Η Αυτόνομη Παρέμβαση καλεί τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Η απεργιακή- αγωνιστική εβδομάδα 16-20 Σεπτέμβρη και η 48ωρη πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία στις 18 & 19, να αποτελέσουν την αρχή ενός πολύμορφου αγώνα διαρκείας, που θα ενώσει όλη την κοινωνία στο αίτημα της πολιτικής ανατροπής

                                      Ή Αυτοί Ή Εμείς

Μαζικός Αγώνας Διάρκειας για την Ανατροπή

 

Διαβάστε περισσότερα"»

Τα ρυάκια και το ποτάμι της ανατροπής του Κ Σπαρτινού

                                      

Κώστας Σπαρτινός, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Νομαρχιακής Επιτροπής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ

Για πρώτη φορά σε εξαγγελία οικονομικού προγράμματος και πρόβλεψη για την οικονομική και κοινωνική προοπτική της χώρας, έλληνας Πρωθυπουργός χρησιμοποίησε τόσο φθηνές εθνικο-λαϊκίστικες κορώνες (αυτός, ο δήθεν ορκισμένος εχθρός του λαϊκισμού) για να επανασυγκροτήσει το καταρρακωμένο success-story της κυβέρνησής του και του προσωπικού του πολιτικού προφίλ. Έφτασε στο σημείο να ανακοινώσει στον ελληνικό λαό ότι η ανάκαμψη δεν μπορεί παρά να έλθει το 2021, μιας και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 !!! Μεταφυσική συμφωνία του κ. Σαμαρά με το «Θεό της Ελλάδος», έσχατη περιφρόνηση του πόνου και της νοημοσύνης του ελληνικού λαού ή απώλεια κάθε επαφής με τη λογική και την πραγματικότητα;

Αυτά και μερικά ακόμα «αισιόδοξα» που δεν  έδειχναν να πείθουν ούτε τον ίδιο, καθώς δεν πείθουν ούτε τους τροϊκανούς καθοδηγητές του, διαβάστηκαν με την πειστικότητα που διαβάζει κανείς τον … Καζαμία της επόμενης δεκαετίας. Μέσα σε μια «κατάμεστη» αίθουσα χωρητικότητας κλειστής λέσχης, γεμάτη από αυστηρά επιλεγμένα πρόσωπα, που προσπαθούσαν – κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία – να προσποιηθούν ότι χειροκροτούν τον ρήτορα με ενθουσιασμό.

Και βέβαια καμία σκέψη να συναντήσει και να συζητήσει με τους εκπροσώπους των συνδικάτων, των εργαζομένων, της τοπικής αυτοδιοίκησης. Μόνο του μέλημα η παρουσίαση μιας απατηλής πραγματικότητας και η δημιουργία ενός κλίματος κοινωνικού διχασμού με την επανάληψη της ανιστόρητης και ακροδεξιάς έμπνευσης θεωρίας των δύο άκρων.

Την επομένη ακολούθησε η λογοδιαρροϊκή επανάληψη των ίδιων κενών λόγων από το στομφώδη κ. Βενιζέλο. Ε, καλά … Ποιος ασχολείται με αυτόν;

Απέναντι σε αυτή τη συνεχιζόμενη κακόγουστη οπερετική παράσταση, η κοινωνία πρέπει να επανέλθει στο προσκήνιο. Οργανώνοντας καλλίτερα και συνολικότερα τις αντιστάσεις της, τον αγώνα για ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ «ή εμείς ή αυτοί» δεν θέλει να εκφράσει την αντιπαράθεση μιας παράταξης με μια άλλη, δεν καλεί τα «δικά μας παιδιά» να εκτοπίσουν από τις καρέκλες τους τα παιδιά των άλλων, όπως έκανε για πολλές δεκαετίες ο διαπλεκόμενος, εγκληματικός δικομματισμός. Το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» συμπυκνώνει την ανάγκη αντιπαράθεσης της συντριπτικής πλειοψηφίας της δοκιμαζόμενης κοινωνίας απέναντι σε εκείνους τους ελάχιστους που κερδοσκοπούσαν πάντα σε βάρος της και κερδοσκοπούν και σήμερα από την κρίση, καθώς και στους πολιτικούς εκφραστές τους.

«Είμαστε το 99%» φωνάζει σε όλο τον κόσμο το κίνημα των αγανακτισμένων, ένα κίνημα που ήλθε η ώρα να μετατραπεί σε ένα μεγάλο, μαζικό, λαϊκό, ειρηνικό κίνημα ανατροπής. Με πολιτικό στόχο και πρόγραμμα. Με την πρωτοπόρα συμμετοχή του κόσμου της εργασίας στη διαμόρφωση και την υλοποίησή του. Γιατί η αγανάκτηση δεν αρκεί. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να καταδικάσουν την κοινωνία στην καταστροφή, στην ανεργία, στα λουκέτα και στη φτώχεια. Να της επιβάλουν να ζει χωρίς ένα στοιχειώδες επίπεδο ανθρώπινης διαβίωσης και αξιοπρέπειας.

Ήδη μεγάλοι κλάδοι που βρίσκονται «υπό διωγμό» κινητοποιούνται. Οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας και της Αυτοδιοίκησης, της ΕΡΤ, της αμυντικής βιομηχανίας εκδηλώνουν την μεταξύ τους αλληλεγγύη και συντονίζουν τον αγώνα τους. Κι άλλοι έρχονται από πίσω: οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, στις εταιρείες ύδρευσης, οι εμποροϋπάλληλοι, αυτοί που θα χάσουν τα σπίτια τους, όλα τα στρώματα του κόσμου της εργασίας.

Όλα αυτά τα ρυάκια αντίστασης και αλληλεγγύης πρέπει να ενωθούν μεταξύ τους και να ενισχυθούν από τη συμπαράσταση και την κινητοποίηση όλων των λαϊκών δυνάμεων που βρίσκονται για τρία συνεχή χρόνια στο μάτι του κυκλώνα. Κανείς δεν είναι ασφαλής όσο οι πολιτικές των μνημονίων θα εξακολουθούν να εφαρμόζονται. Όποιος νομίζει ότι έχει διαφύγει σήμερα τον κίνδυνο, θα τον αντιμετωπίσει,  σφοδρότερα ίσως, αύριο. Κανείς δεν πρέπει να πέφτει θύμα της προπαγάνδας του «κοινωνικού αυτοματισμού». Όλοι είμαστε κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Κάθε δημόσιος υπάλληλος που απολύεται, έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ύφεση, με συνέπεια να έρχονται περισσότερες απολύσεις και στον ιδιωτικό τομέα. Κάθε δημόσια επένδυση που περικόπτεται για να δημιουργήσει λογιστικό πλεόνασμα, οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα.

Όλα τα ρυάκια αντίστασης και αλληλεγγύης είναι αναγκαίο να ενωθούν σε ένα μεγάλο, ενωτικό ποτάμι με συγκεκριμένο πολιτικό στόχο: την ανατροπή του μνημονίου, των πολιτικών του και της κυβέρνησης που τις εφαρμόζει. Καθιστώντας ταυτόχρονα ανενεργά τα σενάρια κάποιας άλλης κυβέρνησης από την ίδια Βουλή που μπορεί να σκαρφιστεί το σύστημα για να διαιωνίσει την ίδια κατάσταση. Για να ανοίξει ένας νέος δρόμος κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας, αλληλεγγύης, δημοκρατίας και αξιοπρέπειας. Με δύναμη, με αποφασιστικότητα, με αυτοπεποίθηση, έτσι ώστε «να τους πάρει το ποτάμι».

8/9/2013

Διαβάστε περισσότερα"»

Παλλαϊκός Αγώνας διαρκείας για την Ανατροπή

                    

Έγινε κοινή συνείδηση πλέον ότι Αυτοί δεν πρόκειται να σταματήσουν αν 

                       Εμείς δεν τους σταματήσουμε.

Η χώρα καταστρέφεται, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι χάνουν τα δικαιώματά τους και οι άνεργοι λιμοκτονούν.

Παρά το γεγονός ότι το εργατικό κίνημα τα προηγούμενα χρόνια έδωσε μάχες, σε αρκετές περιπτώσεις ηρωικές, δεν κατάφερε να βάλει φρένο στις μνημονιακες πολιτικές. Φάνηκε καθαρά ότι ο αντίπαλος ήταν καλά οργανωμένος, είχε σχέδιο, ενώ στην πλευρά του λαϊκού κινήματος, πέρα από τις αυταπάτες που καλλιεργούσαν οι δυνάμεις τους κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, έλειπε το σχέδιο και η οργάνωση, κυριαρχούσε ο συντεχνιασμός, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις υπήρχε η πεποίθηση ότι με μια γενναία έφοδο θα κατέρρεε η πολιτική των μνημονίων.

Διαβάστε περισσότερα"»

“Success story” και άλλοι μύθοι...

του Άρη Τόλιου, Τμήμα Τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ

          Κατά τους τελευταίους μήνες, ένας νέος πολιτικός – τεχνοκρατικός όρος μπήκε σε περίοπτη θέση στον κυβερνητικό λόγο, το λεγόμενο “success story”. Αυτού του είδους την ερμηνεία της κατάστασης στην Ελλάδα αποπειράθηκαν οι κυρίαρχοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. 

Από τη μία, η κυβέρνηση Σαμαρά επιχείρησε να εξωραϊσει την κατάσταση στην Ελλάδα, υπερκαλύπτοντας την εκρηκτική ώθηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων στο κοινωνικό περιθώριο με την όποια αύξηση επιμέρους μεγεθών (πρωτογενές πλεόνασμα). 

Από την άλλη, το “success story” στην Ελλάδα εντάχθηκε εξαρχής στην αφήγηση των κυρίαρχων κύκλων της Ευρωζώνης ως το υπόδειγμα δημοσιονομικής πειθαρχίας, το οποίο οφείλεται σε δραστικές νεοφιλελεύθερες θεραπείες και οδηγεί σε οικονομική ανάκαμψη.

          Δυστυχώς για την κυβέρνηση Σαμαρά, η παταγώδης αποτυχία στην επίτευξη των στόχων (ισοπέδωση Δημοσίου και όχι εξορθολογισμός, διαρκής αναθεώρηση των εσόδων από τις ιδιωτικοποιήσεις προς το χειρότερο, ιλιγγιώδης ύφεση, νέες δανειοληπτικές ανάγκες) την ανάγκασε να αναζητήσει το κατάλληλο “success story”, αφού πρώτα... το επινόησε ως όρο! 

Αυτό βρέθηκε εδώ και δύο μήνες στον τουρισμό, ο οποίος αιφνής φαντάζει ως το μέσο που μένει ανεπηρέαστο από τις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις στην ευρωζώνη, που θα βοηθήσει τη χώρα να αποπληρώσει το επονείδιστο δημόσιο χρέος και που μόνος του θα τη βγάλει από την κρίση. 

Ο βομβαρδισμός αριθμών, στον οποίον επιδόθηκαν τα αστικά ΜΜΕ κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, δείχνει μια φαινομενικά ιδανική εικόνα για τον ελληνικό τουρισμό: εκπλήρωση των στόχων (17 εκ αφίξεις – 11 δις έσοδα) ή και υπέρβαση αυτών, 100% πληρότητα σε πεντάστερα ξενοδοχεία, αύξηση των αφίξεων σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, αύξηση της εισροής τουριστών από αναδυόμενες χώρες – στόχους (Ρωσία, Κίνα), κολακευτικά δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο, εκρηκτική αύξηση εισερχόμενου τουριστικού εισοδήματος από την κρουαζιέρα, κτλ.

          Κι όμως, ο τουρισμός δεν είναι “success story”, για τους παρακάτω λόγους:

1. το εισερχόμενο τουριστικό εισόδημα δεν προκαλεί καμία βελτίωση στην απασχόληση ή στο βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων, καθώς:

• οι εργασιακές σχέσεις στον τουρισμό έχουν ελαστικοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που θυμίζουν εργασιακές συνθήκες του 19ου αιώνα. Ενδεικτικά, αναφέρονται η αύξηση της “μαύρης” εργασίας, η κατάχρηση του θεσμού της πρακτικής άσκησης με ένταξη των σπουδαστών σε συνθήκες σκληρής κανονικής εργασίας και τα προγράμματα voucher, που στην ουσία αποτελεί την εισαγωγή και γενίκευση των νέων συνθηκών εργασίας και αμοιβής
• Παρά την αύξηση της ζήτησης, νέες θέσεις πραγματικής απασχόλησης δε δημιουργούνται – αντιθέτως, είτε αντικαθίστανται σταδιακά από τις παραπάνω μορφές απασχόλησης, είτε μειώνονται (86.000 θέσεις απασχόλησης λιγότερες το 2012 σε σχέση με το 2009). Η συνέπεια των παραπάνω είναι η δραστική μείωση των ασφαλισμένων εργαζομένων και την κατακόρυφη πτώση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων
• οι μισθοί έχουν καθηλωθεί στις διατάξεις της ΕΣΣΕ και των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (π.χ. ξενοδοχοϋπάλληλοι), όπως αυτές αναθεωρήθηκαν – προς το χειρότερο - τον Ιούλιο του 2012.
• τα επιδόματα έχουν ουσιαστικά εξαλειφθεί, αφού είτε έχουν άτοπα κριτήρια για τη χορήγηση τους (βλ. επίδομα ανεργίας) είτε αποκλείονται από αυτά επαγγέλματα που παραδοσιακά αφορούν στον τουρισμό (εποχικό βοήθημα ΟΑΕΔ, επίδομα βαρέων και ανθυγιεινών)
• τέλος, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι ουσιαστικά διαλυμένοι

2. σε αντίστοιχη μοίρα βρίσκονται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες πλήττονται από τα χρέη στις τράπεζες, τη βαριά άμεση και έμμεση φορολογία (φόρος ακινήτων, ΦΠΑ στην εστίαση), αλλά κυρίως από την υπερσυγκέντρωση του τουριστικού εισοδήματος στα χέρια λίγων Ελλήνων μεγαλοξενοδόχων και πολυεθνικών εταιριών (tour operator, αεροπορικές εταιρίες, κτλ.) - με λίγα λόγια, από το μοντέλο του all inclusive.

3.    τα έσοδα του κράτους είναι πενιχρά, είτε εξαιτίας της πολλαπλών πρακτικών φοροδιαφυγής είτε εξαιτίας της υπέρμετρης ανάπτυξης του all inclusive και συναφών πρακτικών που επιφέρουν εκτός των άλλων και μείωση της επίδρασης στην εγχώρια παραγωγή. Ταυτόχρονα, ακόμα και τα έσοδα της τοπικής αυτοδιοίκησης πλήττεται από τη μείωση των ανταποδοτικών τελών για την άσκηση τουριστικής δραστηριότητας στους τουριστικούς προορισμούς (τέλος παρεπιδημούντων, αντάλλαγμα για τη χρήση αιγιαλού, τέλος καταστημάτων υγεινομικού ενδιαφέροντος εντός Ολυμπιακών Ακινήτων, Καλλικράτης,κτλ.)

4. Επιπροσθέτως, τον τουρισμό ως αγαθό στερήθηκαν και φέτος πάρα πολλοί Έλληνες εργαζόμενοι, είτε επειδή δεν τους επιτρέπει το ελάχιστο εισόδημα τους, είτε επειδή δεν καταφέρνουν να πάρουν άδεια διακοπών, είτε επειδή, ως ανασφάλιστοι, δεν έχουν πρόσβαση στα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων από την απόλαυση του αγαθού των διακοπών, της ανάπαυσης και της ψυχαγωγίας και κατά συνέπεια, τη μείωση της εγχώριας ζήτησης και την ακόμα μεγαλύτερη καταβαράθρωση του εσωτερικού τουρισμού.
5. Παράλληλα, έχουμε υποχρέωση να θέσουμε υπό συζήτηση, όχι τους αριθμούς σε μια μηδενιστική λογική, αλλά στο αν η εκπλήρωση αυτών συνιστά όντως τουριστική ανάπτυξη. Ενδεικτικά, αναφέρουμε:

·         ο αριθμός των αφίξεων δε συνιστά ισχυρό δείκτη της εισερχόμενης τουριστικής κίνησης στη χώρα όσο π.χ. ο αριθμός των πραγματοποιούμενων διανυκτερεύσεων. Ακόμα και αυτές όμως δεν μπορούν να μετρηθούν με ασφάλεια, αφού αγνοείται η τύχη ενός πολυδάπανου έργου κόστους 11 εκ € για τη καταγραφή όλων των καταλυμάτων της χώρας, χωρίς την οποία κανένα μέγεθος διανυκτερεύσεων δεν μπορεί να είναι αξιόπιστο.

·         οι τουριστικές εισπράξεις από μόνες τους δεν εκφράζουν παρά ελάχιστα τη συμβολή τους στην ελληνική οικονομία, για την οποία θα χρειαζόταν η ύπαρξη λειτουργία των Δορυφόρων Λογαριασμών Τουρισμού, τη λειτουργία των οποίων ακόμη περιμένουμε παρά τα 3 εκ € που έχουν πληρωθεί για το έργο αυτό από το 2008.

·         ο πολυθρύλητος τουρισμός κρουαζιέρας δεν αφήνει σχεδόν τίποτα στο κράτος και ελάχιστα στις τοπικές οικονομίες, όντας μια άλλη μορφή – και πιο αυστηρή – του all inclusive. Παρότι δε μπορούμε σαφώς να τον απορρίψουμε, δε μπορεί να αποτελεί επιχείρημα ούτε πυρήνα μιας ισόρροπης τουριστικής πολιτικής

·         η κυβέρνηση έχει αποδεδειγμένα αποτύχει σε ένα μεγάλο στόχο, αφού η τουριστική περίοδος μικραίνει, αντί να αυξάνεται

·         πρέπει δυστυχώς να αναγνωρίσουμε την επίδραση που έχουν οι εξεγέρσεις σε Τουρκία και Αίγυπτο και ο επικείμενος πόλεμος στη Συρία στην αύξηση της τουριστικής κίνησης προς την Ελλάδα. Προφανώς, αυτό αποτελεί συγκυριακό φαινόμενο και πρέπει να συνυπολογίζεται με μεγάλη προσοχή για τις μελλοντικές εξελίξεις

6. Τέλος, ως τροφή για σκέψη, αξίζει να αναρωτηθούμε: είναι οι αριθμοί αυτοί όντως μεγάλοι;

• Θυμίζουμε πως το 2000 η Ελλάδα είχε 12 εκ. αφίξεις και 10,5 δις έσοδα και πως η κρίση στην ευρωζώνη και το Μνημόνιο στην Ελλάδα έχουν προκαλέσει μείωση της κατά κεφαλήν δαπάνης (697€ το 2009 και 646€ το 2012), το μερίδιο της Ελλάδας στην Ευρώπη (3,2% το 2009 και 2,9% το 2012) και στον κόσμο (1,7% το 2009 και 1,5% το 2012) και οι εισπράξεις έχουν παγώσει γύρω στα 10 δις ετησίως (10,4 δις το 2009 και 10 δις το 2012). Έτσι, λοιπόν, παρά την αύξηση των αφίξεων (14,9 εκ το 2009 και 15,5% το 2012), δε σημειώνεται ανάλογη αύξηση των εσόδων.
• Η Ελλάδα, κατά τα τελευταία 3 χρόνια του Μνημονίου (2010 – 2012) έχει παραμένει στη 17η θέση σε επίπεδο αφίξεων (από 16η το 2009), έχει πέσει στην 23η θέση σε επίπεδο εισπράξεων (από 15η το 2009) και βρίσκεται στην 32η θέση σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας (από 24η το 2009) απέναντι στις λεγόμενες “ανταγωνίστριες χώρες” (Ισπανία, Κύπρος, Κροατία, Τουρκία, κτλ.)
• Ταυτόχρονα, πρέπει να πανηγυρίζουμε, όταν η Ελλάδα, μια χώρα με τουριστική παράδοση, πληθώρας πόρων και δυνατοτήτων σημειώνει αύξηση μεγεθών μεν, υποσκελίζεται από πόλεις όπως το Παρίσι και το Λονδίνο (πόλεις, όχι χώρες!) στην εισερχόμενη τουριστική κίνηση δε;

          Συνολικά, λοιπόν, η κυβέρνηση Σαμαρά αναμφίβολα εκπληρώνει τους πολιτικούς της στόχους, “πιάνοντας τα νούμερα”. Ωστόσο, το τουριστικό εισόδημα διανέμεται εντελώς άδικα, αφήνοντας τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση και τους μικρομεσαίους στο περιθώριο και ο ελληνικός τουρισμός, αυτή τη στιγμή, έχει καταλήξει να είναι, είτε ως παραγωγική δραστηριότητα είτε ως αγαθό,  περισσότερο από ποτέ “για λίγους”[1].

---

[1]    Για λόγους οικονομίας κειμένου, δε θα υπεισέλθουμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες για τις καταστροφικές συνέπειες της μνημονιακής πολιτικής (ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, ιδιωτική χωροταξία, ανεξέλεγκτη δόμηση, κορεσμός τουριστικών πόρων, δυσφήμηση της χώρας στο εξωτερικό από κυβερνητικές δηλώσεις, καταστολή, ρατσιστικές εκδηλώσεις, ηχορύπανση, υποβάθμιση ποιότητας παρεχόμενων υπηρεσιών, εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και πολιτικών αρμοδιοτήτων σε εκπαίδευση, κατάρτιση, προβολή, μεταφορές, κά.)

Διαβάστε περισσότερα"»